Terapia manualna dla logopedów w zaburzeniach artykulacyjnych– podejście interdyscyplinarne.

Część teoretyczna:

• Wywiad – jako rozbudowana forma diagnozowania i szczegółowe poznanie historii pacjenta.
• Nieprawidłowa artykulacja- wyzwanie dla fizjoterapeuty i logopedy.
• Dlaczego występuje i czym może być spowodowana nieprawidłowa artykulacja? – nawiązanie do ciąży, porodu, pielęgnacji i rozwoju dziecka.
• Anatomia głowy, szyi, klatki piersiowej i jamy brzucha- funkcja i współpraca poszczególnych struktur anatomicznych -niezbędny zakres anatomii i fizjologii dla logopedy.

Część praktyczna:

• Ocena budowy anatomicznej głowy, twarzy, szyi, klatki piersiowej – ważne punkty w obserwacji holistycznej pacjenta.
• Palpacja i ocena funkcjonowania wybranych struktur anatomicznych otrzebnych w terapii manualnej dyslali: mięśni, nerwów, powięzi, struktur kostnych.

Część teoretyczna:

• Postawa i jej wpływ na ustawienie głowy oraz zgryz pacjenta.
• Obserwacja spontanicznej aktywności dziecka- jako źródło wiedzy o kompensacjach w ciele.
• Napięcie mięśniowe i jego wpływ na warunki orofacjalne.
• Zmniejszone czy zwiększone napięcie mięśniowe- jak badać, co obserwować, o co pytać rodziców?
• Ocena toru oddechowego i rozpoznawanie wzorców zaburzeń w ciele pacjenta.
• Zaburzenie połykania, żucia, gryzienia- jako problem globalnej pracy ciała.

Część praktyczna:

• Ocena postawy ciała.
• Ocena napięcia mięśniowego.
• Zabawy, ćwiczenia i techniki normalizujące napięcie mięśniowe w ciele pacjenta.
• Praca manualna nad torem oddechowym.

Część teoretyczna:

• Omówienie przepon w ciele i ich funkcjonowanie.
• Napięcia zlokalizowane w obszarze klatki piersiowej i kręgosłupaetiologia powstawania i ich wpływ na aparat artykulacyjny.
• Krtań, kość gnykowa i dno jamy ustnej- omówienie teoretyczne budowy oraz funkcji danego obszaru.
• Wędzidełko – ocena fizjoterapeutyczna oraz inne przyczyny skrócenia.
• Współpraca z fizjoterapeutą- jak się komunikować, w jakim obszarze może wspomóc terapię logopedyczną, jak stworzyć efektywny zespół terapeutyczny?

Część praktyczna:

• Badanie wybranych struktur oraz techniki pracy manualnej: przepona, klatka piersiowa, obszar szyi, czaszka i twarzoczaszka.

Jak pracą manualną możemy wspomóc zaburzenia, które utrudniają nam terapię dyslalii: nawracający płyn w uchu, alergie i zatkany nos, problemy z zatokami, nadmierna pobudliwość pacjenta, nadwrażliwości w okolicy głowy i twarzy.